Uszyłam mei-tai :>

Po pierwsze – z pachworkiem i kołderkami się nie zaprzyjaźnię na bank... Mimo, że podoba mi się jak cholera. Ale ma jedną największą wadę – pikowanie. O drugiej pt. ceny ładnej bawełny nie wspomnę. Brzydka mnie nie interesuje. Jak doszłam do takiego wniosku? Zaraz się objawi :)
Dziecko mi podrosło, a w planach zawsze na ten okres było nosidło mei-tai. Więc się wzięłam do szycia. Próbne poszło łatwo i ekspresem, więc strzeliłam mężowi pewniaka „dwie godziny i będzie”. Mhm... Dwie godziny to ja same paski przewracałam... Ale tak to jest, jak se człowiek wymyśli tak gruby materiał... Nie wiem co to – grubsze nieco od tradycyjnych jeansów. Już się cieszę samą myślą, że z tego skroiłam mężowi płaszcz...
No bądź co bądź, kiedy przeszło do pikowania odkryłam pare rzeczy o których nie wiedziałam, np. zacznij debilu od środka i nie zszywaj brzegów, no ale było już za późno. Tak więc wyszło nieco nie tak jak miało być... Nieee... Pikowanie nie dla mnie...

Na dodatek szelki są nieco za nisko – znaczy pod pachami... Ja się zastrzelę... Na szczęście nie był to strasznie drogocenny materiał, a w planach i tak miałam więcej niż jedno na wypadek prania i wersja damska/męska, bo mój mąż wzniósł stanowczy protest po zaprezentowaniu, co chcę na nim naszyć ;) A ja z takim zwykłym chodzić nie będę, no bo jak to tak?! Ja z czymś zwykłym?! ;)
Bądź co bądź, to nosidło nadawać się będzie dla jakiegoś niższego spaślaczka ;) Jedyną sensowną szmatę jaką mam w domu jest już pocięta szmata na pelerynkę ;) Ale nic nie szkodzi – jest jakaś cieniowana, więc pelerynka najlepiej by się nie prezentowała, a nosidło jakoś ujdzie zanim się zbiorę i pojadę kupić kawałek szmatki na to WYMARZONE nosidło...

***

Maszyna przeżyła duży chrzest bojowy przy tym mei-tai’u i generalnie się sprawdza, ale ma niektóre takie upierdliwości, że ją mam ochotę zamordować ;) No nic... Za jakiś czas zacznę składać pieniądze na następną ;)

P.S. I sądząc po zdjęciu – wcale dziecka nie ukrywam – wzięła i zasnęła, a że stójka uciekła, bo nosidło za krótkie... Trzeba się było ratować maminą apaszką ;)